Serwis informacyjny ZSP nr 4 w Świnoujściu

Publikacje

Strona główna
O nas
Historia szkoły
Kalendarium
Nauczyciele
Uczniowie
Plan lekcji
Samorząd
Zawody sportowe
Konkursy
Liga Ochrony Przyrody
Dyżury pracowników
Aktualności
Karta rowerowa (motorowerowa - zmiany)
Ubezpieczenie
Nasi darczyńcy
Kontakt
Księga gości

Dlaczego dziecko kłamie?

         Na początek trzeba powiedzieć, że jeżeli dziecko kłamie – winę za to ponoszą dorośli. Kłamstwo z definicji, oznacza celowe wprowadzenie kogoś w błąd i służy zaspokajaniu własnych potrzeb. Kłamstwo jest agresją, ponieważ jego celem jest manipulacja daną osobą lub osobami dla swoich korzyści.
         Kiedy dzieci kłamią najczęściej?
1)ze strachu – to najczęstsza przyczyna. Im drastyczniejsze kary stosuje się w domu, tym silniejsza motywacja do ukrywania prawdy;
2)nie chcą zawieść swoich rodziców – dzieje się tak wtedy, gdy stawia się im wygórowane wymagania;
3)czują się gorsze od innych – dzieci o niskim poczuciu własnej wartości lub nie mające poważania w grupie przechwalają się rzeczami i zdolnościami, których nie mają;
4)bronią swojej autonomii – zwłaszcza nastolatki, półprawdami i kłamstwem bronią się przed wtrącaniem w ich sprawy.
         Relacje między dzieckiem a rodzicem, a także ogólnie między ludźmi – mogą wtedy dobrze funkcjonować, gdy mamy do siebie zaufanie. Tak się dzieje, gdy możliwie często trzymamy się prawdy. Rozumienia problemu przez dziecko nie osiągnie się drogą tresury, a jedynie poprzez pełną wyczucia otwartą postawę wobec nich.
         Jak postępować w przypadku kłamstwa dziecka ?
1)dawać dobry przykład, kontrolować własną skłonność do rozmijania się z prawdą, a przede wszystkim nie kłamać dzieciom;
2)ciągle powtarzać i dowodzić czynem, że dziecko, nawet gdy zrobi coś źle lub zawiedzie, nigdy nie traci akceptacji rodziców, że rodzice zawsze są gotowi przebaczyć i ratować je w trudnej sytuacji;
3)nie dążyć za wszelką cenę do przyznania się dziecka do winy. Nadawanie rozmowie formy przesłuchania prowadzi najczęściej do dalszych krętactw. Sensownie jest wyrazić smutek i rozczarowanie faktem, że dziecko zawiodło nasze zaufanie;
4)zaakceptować fakt, że dzieci w okresie dojrzewania nie chcą wyjawiać wszystkim swoich spraw i mają prawo do prywatności. Pozwalając im stopniowo na autonomię i wierząc w ich poczucie odpowiedzialności – pozwalamy w ten sposób zejść z drogi notorycznego kłamstwa.
         Rodzaje kłamstw:
· pozorne;
· rzeczywiste;
· pasywne;
· instrumentalne.
         Kłamstwo pozorne – dotyczy bardzo małych dzieci, nie potrafiących oddzielić świata fikcji od świata rzeczywistego.
         Kłamstwo rzeczywiste – 1. droga uczenia się kłamstwa - polega na celowym wprowadzeniu innych w błąd. Dziecko odkrywa, że mówiąc nieprawdę można łatwiej osiągnąć cel, niż wtedy, gdy zachowuje prawdomówność. Im więcej zagrożeń i lęków w życiu dziecka, tym większe prawdopodobieństwo, że będzie ono kłamać. Dziecko surowo karane, nie uczy się prawdomówności, ale przebiegłości w posługiwaniu się kłamstwem. Starając się dostosować do oczekiwań i aprobowanych przez rodziców wzorców zachowania, dziecko wpada na pomysł kłamstwa, by sprostać ambicjom opiekunów. 2. droga uczenia przez naśladownictwo wzorowane na świecie dorosłych i rówieśników. Dziecko odkrywa, że dorośli kłamią, a kłamstwo uważają za konieczne i usprawiedliwione.
         Kłamstwo pasywne – służy obronie dziecka przed karą, ułatwia zdobycie czegoś, co jest niemożliwe do osiągnięcia w inny sposób. Posługują się nim dzieci karane zbyt często, dotkliwie i niewspółmiernie do wielkości wykroczenia. Rodzice stosując karę „psychologiczną” w postaci wymówek, drwin, przestając okazywać uczucia, nie odzywając się do dziecka – powodują, że stosuje ono kłamstwo w obronie przed niezaspokojeniem potrzeby miłości, akceptacji i szeroko pojętego bezpieczeństwa psychicznego. Nie czują się one dobrze w domu, ani w szkole i nie przyznając się do niepowodzeń i wykroczeń osiągają chociaż chwilowe poczucie bezpieczeństwa.
         Kłamstwo instrumentalne – ułatwiające zdobycie jakiegoś przedmiotu, pieniędzy, uznania – dziecko kłamie aby odsunąć od siebie obowiązek lub by go podziwiano. Powtarzające się sygnały kłamstwa instrumentalnego świadczą o niezaspokojeniu ważnych dla dziecka potrzeb.
         Zasady oddziaływań wychowawczych:
1. Konsekwencja – to dyskretne kontrolowanie dziecka, niedopuszczanie, aby kłamstwo mogło się udać. Utwierdzanie dziecka, że każde kłamstwo wyjdzie na jaw i że poszanowanie prawdy jest właściwe. Dziecko musi wiedzieć, że jeśli się przyzna rodzice docenią jego odwagę cywilną, być może uniknie kary lub będzie ona złagodzona. Rodzice dzięki prawdzie poznają jego problem, wykażą zrozumienie i postarają się go wspólnie rozwiązać – dziecko przyjmie, że mówienie prawdy się opłaca!
2. Zaufanie do dziecka - spokojna rozmowa z dzieckiem, okazanie mu maksimum zaufania i wiary w to, że pragnie być ono prawdomówne. Konieczne jest odwołanie się do wrażliwości uczuciowej dziecka, do ambicji i poczucia odpowiedzialności, podkreślenie jego sukcesów w walce z pokusą kłamania. Unikamy „policyjnego przesłuchania”, śledzenia dziecka czy surowych represji, które prowadzą do nasilenia zjawiska kłamania. Zróżnicowane są kłamstwa związane z życiem szkolnym i bezpośrednio ze szkołą. Wyodrębnia się trzy zasadnicze grupy kłamstw:
- kłamstwo dla uwolnienia się od obowiązków szkolnych lub dla uniknięcia konsekwencji niewypełnienia tych obowiązków;
- kłamstwo, którego celem jest ukrycie niepowodzeń szkolnych;
- kłamstwo wynikające z poczucia obowiązku solidaryzowania się z grupą rówieśników, najczęściej z klasą uczniowską.

Źródło:
Strony www., a na nich artykuły z książek i czasopism:
Brigitte Beil, Dziecko grzeczne i niegrzeczne;
Heliodor Muszyński i Halina Malewska, Kłamstwo u dzieci;
Heliodor Muszyński – publikacja artykułu pt. „Gdy Jaś kłamie...” z czasopisma Charaktery / luty 1999.

Opracowała: Joanna Sapieja

PORADNIK DLA RODZICÓW
Co warto wiedzieć na temat uczenia się języka obcego przez dzieci w młodszym wieku szkolnym?

Rozpoczęcie nauki w szkole jest nowym etapem w życiu każdego dziecka. Dziecko stopniowo przechodzi od zabawy do pracy szkolnej. Rola ucznia wiąże się z większymi wymaganiami zarówno ze strony rodziców jak i nauczycieli. Dzieci bardzo potrzebują akceptacji, chętnie angażują się w wykonywanie powierzonych im zadań, choć często bywają zbyt zmęczone, żeby je dobrze wykonać lub skończyć. Więcej.

"NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCE OBJAWY DYSFUNKCYJNE U DZIECI W WIEKU SZKOLNYM.
OGÓLNE OBJAWY I WSPOMAGANIE W ROZWOJU"

Przedstawiamy Państwu podstawowe informacje dotyczące dzieci z różnymi zaburzeniami, możecie Państwo skonfrontować Waszą dotychczasową wiedzę z niniejszym opracowaniem. Opracowania dokonała grupa pedagogów specjalnych ZSP nr 4 na podstawie literatury psychologiczno-pedagogicznej. Staraliśmy się w przystępny i esencjonalny sposób usystematyzować dotychczasową wiedzę, po to aby zrozumieć funkcjonowanie ucznia z deficytami, pokazać sposób postępowania z takim uczniem oraz usprawnić proces nauczania - uczenia się.

Szczegóły - kliknij tutaj.

"I Ty możesz pomóc im nie brać !... "

   Na temat narkotyków krąży wiele opinii, półprawd i mitów. Są spostrzegane zarówno jako śmiertelne niebezpieczeństwo jak i niegroźne używki. Takie opinie wynikają przede wszystkim z niewiedzy o ich działaniu, ale także z tego, że narkotyki wpływają różnie na różnych ludzi.
   Używanie narkotyków nawet przejściowe powoduje konsekwencje, na które musi się decydować każdy biorący. Najlepszy sposób, aby nie mieć z nimi problemu to wiedzieć o nich jak najwięcej i to z rzetelnych źródeł. Jako godne polecenia proponuję książki: Philipa Robsona - "Narkotyki" oraz Melanie McFadyean - "Narkotyki - wiedzieć więcej".
   Niniejsza praca proponuje kilka wskazówek jak rozmawiać z dzieckiem, aby ustrzec je przed narkomanią. Najpierw jednak przybliży najistotniejsze przyczyny sięgania po środki odurzające przez dzieci.
Biorą bo:

chcą przynależeć do grupy,
nie chcą czuć się gorsze,
nie potrafią odmówić,
naśladują starszych,
chcą się sprzeciwić zakazom dorosłych,
szukają sposobu, aby uwierzyć w siebie,
zaspokajają ciekawość,
nudzą się,
chcą zwrócić na siebie uwagę,
pragną uciec od stresów, niepowodzeń

Długotrwałe używanie narkotyków pociąga za sobą negatywne konsekwencje somatyczne ( uszkadza serce, wątrobę, płuca, oskrzela, naczynia krwionośne ), zaburzenia w sferze emocjonalnej, osobowościowej ( problemy psychiczne - zaburzenia nastroju, koncentracji, pamięci, rozchwianie emocjonalne, stany psychotyczne ) a także wpływa na wygląd zewnętrzny ( wychudzenie, zmiany zapalne skóry, próchnica zębów, trądzik, rozstępy, przyspieszone łysienie, nadmierne owłosienie ciała u dziewcząt, przerost gruczołów sutkowych u chłopców ).
Możesz pomóc dziecku nie brać narkotyków jeżeli:

słowa krytyki kierujesz na zachowanie, a nie na osobę ( dziecko ). Np. "postąpiłeś źle", a nie "jesteś zły";
zauważasz i doceniasz to, co dziecko robi dobrze np.: "ładnie posprzątałeś swoje biurko", "podoba mi się Twoja praca z historii";
doceniasz również jego starania, zwłaszcza przy niepowodzeniach, np.
"dostałeś jedynkę za pracę", trudno. Następnym razem będzie lepiej, przecież uczyłeś się bardzo długo. To w końcu przyniesie Ci sukces."
nie śpiesz się z dawaniem gotowych odpowiedzi np.: "A co Ty o tym myślisz?", "Co ty na to?";
pomagasz mu dostrzec jego słabe i mocne strony np.: "to Ci się mniej udało, ale w tym naprawdę jesteś dobry";
starasz się zrozumieć kłopoty dziecka, np.: "zauważam, że jesteś smutny, widzę, że coś Cię martwi";
zawsze jesteś gotowy do pojednania, np.: "postąpiłeś źle, zastanówmy się jak to naprawić!".

   Takie postawy wobec dziecka pozwolą mu uczyć się odpowiedzialności za siebie i innych, uwierzyć, że warto się starać i nabrać pewności, że realnie ocenia własne możliwości. Pokazują mu również kierunki pracy nad sobą, wzbudzą chęć rozmawiania o swoich problemach i najważniejsze - przekonają, że zasługuje na miłość, nawet jeśli nie jest doskonały.
   Dzieci pełne wiary w siebie i ludzi, które starają się, mają twórcze pomysły, chcą rozwijać swoje zainteresowania nigdy nie sięgną po narkotyki! Nieznajomość działania narkotyków może spowodować, że już pierwszy kontakt z nimi będzie miał fatalne następstwa, poszerz swoją wiedzę, zapoznaj się z działaniem narkotyków, sięgnij po zaproponowane pozycje.
   Tekst powstał w oparciu o informację Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii i materiały Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii.

mgr. Izabela Maciejasz -Szostak

List do Rodziców

"Bez względu na to, ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla przyszłości swego dziecka, oprócz okazywania mu miłości poprzez przytulanie, jest codzienne, głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji".
Jim Trelease

Drodzy Rodzice! Pragnę zachęcić Państwa do głośnego czytania dzieciom. Od Was w największym stopniu zależy pomyślna przyszłość Waszego dziecka. Jeśli chcecie, by Wasze dziecko było mądre i odnosiło sukcesy w życiu, czytajcie mu codziennie, głośno, wystarczy 20 minut! Głośne czytanie jest proste, bezpłatne i dzieci je uwielbiają. Spróbujmy poświęcić trochę czasu naszym pociechom i książce. Wyrobienie nawyku regularnego czytania i sprawienie, aby książki były dla dziecka ważne, może się udać tylko dzięki zgodnej współpracy domu i szkoły.
Od dawien dawna rodzice i dziadkowie czytali swoim dzieciom bajki. Postarajmy się, aby tak było nadal. Nie zapominajmy o korzyściach, które płyną z czytania dzieciom.

10 powodów, dla których warto czytać dziecku książki

Czytanie książek zacieśnia więź uczuciową między rodzicami a dzieckiem. Dziecko wsłuchane jest w głos rodzica, a bliski kontakt daje mu poczucie bezpieczeństwa.
Książki rozwijają wyobraźnię dziecka. Po zakończeniu czytania możemy zapytać: czy wiesz co zdarzyło się później?
Słuchanie bajek rozwija inteligencję dziecka, wzbogaca słownictwo, uczy ładnego budowania zdań i zachęca do samodzielnej nauki czytania.
Książki wychowują. Jeżeli dobierzemy odpowiednią lekturę, dzieci będą utożsamiały się z książkowym bohaterem.
Książki wyrabiają wrażliwość. Dziecięce problemy opisane w bajkach na pewno poruszą niejedno serduszko.
Słuchanie książek odpręża i pozwala przyjemnie spędzić czas. W dziecięcym życiu są momenty, kiedy dobra bajka, przeczytana ciepłym, modulowanym głosem jest niezastąpiona.
Książki rozwijają pasję kolekcjonerską. Wiele wydawnictw proponuje serie książeczek. Czekając na kolejne odcinki przygód bohatera, dziecko rozbudza w sobie ciekawość.
Czytanie książek przekazuje nam wiele informacji o dziecku. Niektóre dzieci lubią słuchać ciągle tych samych bajek. Często może to być znak, że coś je nurtuje, niepokoi lub cieszy.
Książki porządkują dziecięcy świat. Dzięki bajkowym postaciom dziecku łatwiej zrozumieć codzienne sprawy.
10. Książki podpowiadają jak porozumieć się z rówieśnikami i rodzeństwem. Kłótnia z kolegą, bratem czy siostrą to problem, ale w wielu książkach znajdują się opowieści, które pomogą dziecku sobie z nimi poradzić.

   Pamiętajmy! Nie czytamy nie dlatego, że biedniejemy, lecz biedniejemy dlatego, że nie czytamy.
Czytanie na głos niemowlęciu stymuluje rozwój jego mózgu i buduje trwałe skojarzenie z przyjemnością, poczuciem bezpieczeństwa
   Czytanie kilkulatkowi rozbudza w nim ciekawość świata i pomaga zrozumieć siebie i innych.
   Wspólne czytanie z nastolatkiem pomoże mu pokonać wiele problemów wieku dorastania. Czytajmy dzieciom i zróbmy wszystko, aby w przyszłości same czytały. Dobrą porą na wspólne czytanie jest wieczór, przed snem. Czytanie powinno się dziecku zawsze kojarzyć z radością i przyjemnością, nigdy z przymusem, karą czy nudą. Powinno być magiczną porą dokonywania odkryć, przeżywania tajemnic i wzruszeń,porą której dziecko nie może się doczekać.

Nikt nie rodzi się czytelnikiem, ale czytelnika można wychować:

wprowadźcie zwyczaj głośnego czytania dziecku 20 minut dziennie;
jeśli dziecko o to poprosi, wielokrotnie czytajcie tę samą książkę lub wiersz;
pozwalajcie na pytania, rozmowy, powrót do poprzedniej strony;
unikajcie podziału na książki dla chłopców i dla dziewcząt;
sami bądźcie przykładem, dzieci powinny widzieć dorosłych zagłębionych we własnych lekturach;

Kluczem do sukcesu jednostek i społeczeństw jest wiedza. Kluczem do wiedzy i sprawności umysłu jest czytanie. Nawyk czytania i zapał do książek trzeba kształtować od najmłodszych lat, czytając dziecku na głos.

Opracowała: mgr Barbara Piekielska

źródło: zasoby internetu

UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA DZIECI I MŁODZIEŻY

Szybki wzrost znaczenia Internetu oraz coraz szersze wykorzystanie technologii komputerowej w naszym życiu codziennym powoduje, że powoli jawimy się jako globalne społeczeństwo informacyjne. Fakt, że komputery są niezbędne w wielu dziedzinach życia, jest obecnie niezaprzeczalny. Jednocześnie pojawił się problem wynikający z posiadania komputera i dostępu do Internetu. Okazało się, że korzystanie z nich może być groźne dla zdrowia człowieka. Może go uzależnić.
Typowe objawy uzależnienia od Internetu to:

poczucie przenoszenia się w inny, lepszy, ciekawszy świat w momencie wejścia w komputer
zwiększona nerwowość objawiająca się między innymi niekontrolowanymi wybuchami irytacji i agresji gdy nie mamy dostępu do sieci,
poczucie pełnego komfortu psychicznego, uspokojenie i zapomnienie o codziennych kłopotach w momencie korzystania z Internetu,
odczuwanie niepokoju i podenerwowania w przypadku podejmowania prób ograniczenia korzystania z Internetu,
pojawianie się coraz większych problemów w kontakcie z "rzeczywistymi", a coraz większa potrzeba wirtualnego "bycia" wśród innych internatów.

Nauczanie dzieci i młodzieży rozsądnego korzystania z mediów elektronicznych oraz zapobieganie uzależnieniom w tej dziedzinie stało się obecnie jednym z najważniejszych zadań wychowawczych rodziny i szkoły. Zarówno nauczyciele, jak i rodzice powinni przeprowadzać z dziećmi rozmowy na temat ryzyka, jakie niesie nadmierne zaangażowanie w wirtualną rzeczywistość. Powinni oferować młodym osobom inne ciekawsze formy spędzania czasu i zachęcać do umiaru w korzystaniu z mediów elektronicznych. Przede wszystkim jednak nikt nie powinien bagatelizować pierwszych objawów nadmiernej idealizacji komputera i Internetu.

PRZYKŁADOWE TESTY POZWALAJĄCE OCENIĆ STAN UZALEŻNIENIE OD INTERNETU

TEST 1

Czy stajesz się ożywiony, gdy myślisz o ostatniej lub następnej sesji z Internetem?
Czy czujesz potrzebę stałego zwiększania czasu spędzonego w Sieci?
Czy ukrywasz czasami, ile czasu spędziłeś przy komputerze?
Czy próbowałeś kiedyś skrócić czas surfowania, ale było to bezskuteczne?
Czy pozostajesz on-line dłużej, niż pierwotnie planowałeś?
Czy czujesz się niespokojny, poirytowany lub bliski depresji, gdy próbujesz zredukować ilość i długość sesji?
Czy z powodu Internetu naraziłeś na szwank związki z innymi ludźmi, karierę, pracę lub szkołę?
Czy używasz Sieci jako sposobu na ucieczkę przed problemami lub uśmierzenie przykrego nastroju?
Czy często bolą Cię plecy, bądź nadgarstki?
Czy często pieką Cię oczy?
Czy z powodu komputera zdarzyło Ci się kiedyś zaniedbać higienę osobistą?
Czy śpisz w nietypowych porach od czasu, gdy zacząłeś korzystać z komputera?

Jeżeli po rozwiązaniu testu okaże się, że na większość pytań odpowiedziałeś potwierdzająco, tzn. że najwyższy czas kontrolować czas przebywania przed komputerem. Należy wtedy na pewno zastanowić się, co może być przyczyną takiego stanu rzeczy i narzucić sobie dobrze przemyślane ograniczenia w korzystaniu z Sieci. Jeżeli jednak pomimo kilkakrotnie podejmowanych prób zmniejszenia czasu korzystania z Internetu dalej spędzamy przed komputerem tyle czasu co dawniej, warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty, ponieważ uzależnienie może być symptomem "głębszego" problemu życiowego.

TEST 2

CZY JESTEŚ UZALEŻNIONY OD KOMPUTERA
/dr Kimberly Young z Uniwersytetu w Pittsburgu/

Czy spędzasz więcej czasu żeglując po Internecie, niż myślisz, że powinieneś?
Czy zdarza Ci się traktować Internet jako ucieczkę przed kłopotami lub złymi nastrojami?
Czy ktokolwiek ktokolwiek z Twojej rodziny lub przyjaciół uważa, że zbyt dużo czasu spędzasz przy komputerze?
Czy sprawia Ci trudność nie korzystanie z Sieci przez kilka dni?
Czy żeglowanie w Sieci odbija się niekorzystnie na Twojej pracy lub nauce?
Czy są jakieś szczególne miejsca w Sieci lub strony, którym jest Ci wyjątkowo trudno się oprzeć?
Czy masz problem z kontrolowaniem swoich zakupów w Internecie?
Czy wolisz rozmawiać on - line niż twarzą w twarz?
Czy czerpiesz dużo przyjemności i satysfakcji z korzystania z Internetu?

ANALIZA TESTU

Cztery odpowiedzi twierdzące - wystarczy, że zachowasz umiar i ostrożność w odwiedzaniu ulubionych miejsc w Internecie.
Od pięciu do sześciu odpowiedzi twierdzących - masz jeszcze dużą szansę na szybkie rozwiązanie problemu i uniknięcie głębokiego uzależnienia. Już dziś podejmij stosowne działania.
Siedem i więcej odpowiedzi twierdzących - mocno zastanów się nad sobą, straciłeś kontrolę nad korzystaniem z Internetu ! Powinieneś poszukać fachowej pomocy terapeutycznej albo rozwiązać swoje problemy, przed którymi uciekasz w świat Sieci.

Opracowała: mgr inż. Małgorzata Piotrowska

JĘZYK ANGIELSKI W KLASIE PIERWSZEJ

   W tym roku szkolnym pierwszoklasiści - Państwa dzieci - rozpoczęły naukę języka angielskiego z podręcznikiem Welcome Kids 1. Mam nadzieję, że książka dostarczy dzieciom wiele radości i da poczucie sukcesu w nauce języka obcego. W podręczniku dzieci spotkają bohaterów, z którymi łatwo się zaprzyjaźnią: Myszka Cecil i Ellie. Dzieci będą się uczyły śpiewać piosenki, słuchały historyjek odgrywały je przed klasą. Poza tym na każdej lekcji dzieci mają okazję poznać nowe wyrazy oraz struktury językowe, które w przyszłości umożliwią im komunikację oraz oswoić się z językiem mówionym i pisanym. Dzięki różnorodnym ćwiczeniom, głównie w formie zabawy, dzieci rozwiną przede wszystkim umiejętność rozumienia ze słuchu, mówienia oraz z czasem czytania i pisania.
   Nauka języka obcego jest niezwykle trudna dla każdego dziecka. W tych pierwszych krokach bardzo potrzebne jest wsparcie Rodziców, dlatego liczę na współpracę z Państwa strony, nawet, jeśli sami nie mówicie po angielsku. Państwa udział jest ważny z dwóch względów. Przede wszystkim, dlatego, że dzieci w tym wieku potrzebują wielu powtórek materiału, zanim opanują go pamięciowo. Po drugie, okazanie przez państwa uwagi temu, co się dzieje na lekcjach, pozwoli dzieciom uwierzyć, że nauka języka obcego jest czymś ważnym i potrzebnym.
   Pracując z podręcznikiem Welcome Kids 1, dzieci będą po każdym module wykonywały portfolio językowe. Jest to zbiór wszystkich prac dziecka wykonywanych w szkole i w domu, gromadzonych przez cały okres nauki. Portfolio językowe jest własnością osoby uczącej się, dokumentuje postępy ucznia, pomaga dziecku stopniowo rozwijać własną autonomię i budzi odpowiedzialność za wyniki nauczania. Pragnę zachęcić Państwa do udziału w tym procesie i do pomocy dziecku w starannym prowadzeniu portfolio - tak, aby prace dziecka nie uległy rozproszeniu, lecz stanowiły zwartą kolekcję obejmującej cały okres nauki szkolnej.
   Do listu dołączam listę umiejętności, jakie dzieci osiągną, kończąc pracę z podręcznikiem Welcome Kids 1 oraz struktury gramatyczne i słownictwo, które będziemy poznawać na zajęciach.

Życzę sukcesów! Elżbieta Kowalczyk

Umiejętności opanowane przez dzieci:

Alfabet
Nazwy kolorów: red, white, green, pink, blue, yellow, purple
Nazwy kształtów: heart, star, trangle, square, circle
Liczebniki 1-20
Proste polecenia: look, listen, stand up, sit down, open your books, close your books
Nazwy elementów wyposażenia ucznia: ruler, sharpener, eraser, pencil, pencil case, book, school bag, pen
Udzielanie informacji o sobie, o swojej rodzinie: This is my mum/sister/brother.
Nazwy owoców i warzyw: cake, biscuit, apples, egg, fish, chocolate, carrots, chicken, ice carem, milk, cheese, bread, chips, pizza. I like/don’t like..... My favourite food is..... Do you like.......? Yes, I do/No, I don’t
Udzielanie informacji o swoim ulubionym ubiorze: My favourite clothes are…, Have you got a coat? Who’s got a dress/trousers?
Udzielanie informacji o porach roku, opisywanie pór roku: My favourite season is winter because I like snow. What’s the weather like? It’s cold/hot/raining