Leki
Najczęściej wykorzystuje się leki sprzedawane bez recepty, które zastosowane w dawce przekraczającej działanie terapeutyczne wykazują działanie psychoaktywne (leki przeciwzapalne, stosowane w przeziębieniach, leki nasenne)
- Uznaje się leki za mniej uzależniające i mniej szkodliwe niż tradycyjne narkotyki,
- Zagrożeniem jest brak strachu przed uzależnieniem i skutkami przedawkowania
- Legalna używka, łatwy dostęp
więcej w pliku poniżej...
Kliknij na ikonę aby pobrać informacje
Konsultuje pedagogiczne
Na konsultacje z pedagogiem Mariolą Brzozowską proszę umawiać się przez maila pedagog_zsp4@o2.pl lub wiadomość SMS. numer kontaktowy: 602 296 015
Mariola Brzozowska
Trudny okres dojrzewania
CHARAKTERYSTYKA OKRESU MŁODZIEŃCZEGO
Wiek dorastania obejmuje okres od 12 do 18-20 roku życia. Na przestrzeni tego krótkiego czasu zachodzą radykalne zmiany psychiczne i fizyczne, które umożliwiają jednostce podjęcie nowych zadań i ról społecznych właściwych dla człowieka dorosłego.
Młoda osoba poświęca się zabawie i sprawom ekscytującym, żyje dniem dzisiejszym, nie przejmując się dniem jutrzejszym. Jeśli młody człowiek nie znajduje wsparcia w środowisku np. w rodzinie, w szkole, dorastanie może stać się wyjątkowo trudne i samotne.
Więcej w pliku poniżej...
Kliknij na ikonę aby pobrać informacje
Uzależnienia wśród dzieci i młodzieży
Palenie tytoniu jest zachowaniem ryzykownym dla zdrowia z powodu działania obniżającego odporność i wydolność fizyczną oraz znamiennie zwiększającego ryzyko choroby niedokrwiennej serca, chorób układu oddechowego, nowotworów płuc, pęcherza moczowego, przełyku, żołądka i trzustki.
Zauważa się coraz niższy wiek inicjacji palaczy. Z przeprowadzonych badań wśród młodzieży szkół podstawowych wynika, że po papierosy sięga 18% chłopców i 8% dziewcząt w wieku 11-15 lat.
JAKIE SĄ CZYNNIKI CHRONIĄCE PRZED PODEJMOWANIEM RYZYKA?
- Rodzina - wsparcie rodziców, zasady rodzinne, jasne oczekiwania rodziców, dobre porozumiewanie się z dzieckiem, monitorowanie czasu wolnego dziecka, wspólnie spędzany czas wolny, zaangażowanie rodzica w sprawy szkolne dziecka;
- Rówieśnicy - relacje z rówieśnikami akceptującymi normy społeczne, z aspiracjami edukacyjnymi, prospołecznymi, poczucie akceptacji ze strony rówieśników;
- Szkoła - dobry klimat szkoły, wsparcie nauczycieli, doświadczenie pozytywnych wzmocnień, poczucie więzi ze szkołą, określone zasady życia szkolnego i ustalone granice;
- Środowisko - zaangażowanie w konstruktywną działalność, kluby młodzieżowe, wspólnoty religijne, wolontariat, działalność charytatywna – wysoki poziom empatii;
- Przyjazne i bezpieczne sąsiedztwo (dostęp do ośrodków rekreacji, klubów, poradni, ośrodków interwencji kryzysowej);
- Dorośli mentorzy (oparcie w zaufanej osobie dorosłej np. trenerze sportowym, psychologu szkolnym, wychowawcy)
PODSUMOWANIE
1. Okres dorastania jest niezwykle trudny dla młodzieży i dlatego potrzebuje ona wsparcia świadomych i ewentualnych problemów osób dorosłych – rodziców, nauczycieli, pielęgniarek szkolnych.
2. Należy zwrócić szczególną uwagę na edukację zdrowotną młodych osób w celu kształtowania u nich właściwych postaw prozdrowotnych.
3. Zdrowy styl życia wypracowany wśród młodzieży przełoży się na zdrowie późniejszych dorosłych i dzieci.
żródło: pedagog, profilaktyk Katarzyna Brzoza
Uzależnienia wśród dzieci i młodzieży
Z uwagi na zakres występowania i obniżenia granicy inicjacji w przypadku sięgania po środki psychoaktywne mamy do czynienia z trudnym problemem współczesnej terapii uzależnień. Uzależnienia występujące u osób młodych charakteryzują się inną specyfiką niż u dorosłych. Bardzo ważnym negatywnym czynnikiem w procesie rozwoju uzależnienia u osób młodych jest wpływ substancji psychoaktywnych na wciąż rozwijający się organizm. Wszystkie środki psychoaktywne oddziałują na układ nerwowy, wpływają na chemiczne procesy mózgu, co w połączeniu z niedojrzałym układem nerwowym powoduje większą skłonność do uzależnienia oraz większą skalę negatywnych czynników, których skutki z uwagi na różnice osobnicze mogą być odczuwane w różnym natężeniu przez całe życie.
Trudno wymieniać wszystkie występujące uzależnienia, natomiast można pokazać wspólne ich cechy.
Po pierwsze to uporczywe dążenie do przyjmowania danej substancji lub wykonywania pewnej czynności (wewnętrzny przymus), po drugie to wykonywanie tych szkodliwych zachowań pomimo zauważalnych szkód spowodowanych uzależnieniem, a po trzecie to występowanie przykrych stanów psychicznych oraz dolegliwości fizycznych w okresach abstynencji i uczucie ulgi wywołane przez przyjęcie środka lub wykonanie czynności.
Kategorie środków uzależniających możemy podzielić na środki poprawiające doraźnie samopoczucie, do których zaliczamy alkohol, leki, narkotyki i papierosy oraz na zachowania redukujące napięcie emocjonalne poprzez kompulsywne objadanie się, ćwiczenia fizyczne, seks, rozrywkę. Podobny podział uzależnień został przedstawiony przez Bohdana T. Woronowicza, który wymienia uzależnienia od substancji psychoaktywnych oraz zaburzenia nawyków i popędów. Nie wszystkie środki wywołujące uzależnienie są nielegalne, ale wszystkie mogą wywołać negatywne skutki.
Z każdym rokiem zauważa się wzrost liczby gimnazjalistów, którzy piją alkohol, palą papierosy czy przyjmują narkotyki. Badania w warszawskich gimnazjach pokazały, że prawie ¾ uczniów trzecich klas gimnazjów przynajmniej raz piło alkohol w ciągu ostatniego roku, po upływie roku liczba ta zwiększała się o kilkanaście procent. Wzrost dynamiki picia alkoholu dotyczy zarówno chłopców jak i dziewcząt. Około 30% uczniów trzecich klas gimnazjów paliła papierosy, a ponad połowa miała za sobą przynajmniej jednorazowe palenie. Dynamika wzrostu palenia papierosów choć dotyczyła obojga płci, była większa wśród dziewcząt.
Analizując problem uzależnień wśród młodzieży należy wspomnieć o czynnikach chroniących przed zachowaniami problemowymi.
Do tych czynników zaliczamy między innymi negatywny stosunek środowiska rówieśniczego do używania narkotyków, adekwatną kontrolę rodzicielską dotyczącą czasu spędzanego poza domem, wsparcie emocjonalne ze strony matki i pozytywny kontakt z ojcem, kontrolę środowiska i wytworzenie norm przeciwnych używaniu substancji psychoaktywnych. Ważne jest także wsparcie emocjonalne ze strony przyjaciół, posiadanie autorytetu i udział w zajęciach sportowych, jednak w przypadku gdy te są negatywne, mogą stać się również zagrożeniem.
Jerzy Mellibruda wymienia uwarunkowania osobowościowe, jako sprzyjające i zwiększające ryzyko uzależnień, do których zalicza między innymi niskie poczucie własnej wartości, wysoką samokontrolę, poczucie niższości i wstydu, tłumienie negatywnych emocji, ukryty bunt w relacjach, poczucie krzywdy i usprawiedliwianie siebie, wrażliwość na stres, potrzebę natychmiastowej gratyfikacji, nieposiadanie umiejętności radzenia sobie z własnymi negatywnymi emocjami i nieumiejętność korzystania z naturalnych przyjemności.
Czynniki te kształtują się na drodze rozwoju i socjalizacji, co pokazuje jak ważna jest rola wychowawcza rodziny i środowiska w kształtowaniu jednostki i jej odporności na negatywne zachowania.
Z uwagi na intensywny proces wzrostu i kształtowania się młodej osoby, wystąpienie uzależnienia wywołuje wiele zagrożeń. Uzależnienie sprawia, że młody człowiek nastawia się tylko na doraźne przyjemności, nie uczy się dojrzałych i skutecznych sposobów radzenia sobie ze stresem i rozwiązywania problemów życiowych. Osoba uzależniona ponosi także inne koszty związane między innymi ze szkołą (zaległości szkolne, wagary, kłopoty w nauce: zaburzona koncentracja uwagi, osłabienie pamięci i logicznego myślenia, spadek motywacji); z rodziną (konflikty). Ma również problemy z agresją (środki psychoaktywne mają wpływ na ośrodki kontroli powodując działanie, na które ludzie nie pozwalają sobie będąc trzeźwymi), zwiększone prawdopodobieństwo utraty zdrowia lub życia (alkohol jest głównym czynnikiem wypadków w grupie wiekowej 16-20 lat, środki psychoaktywne wpływają negatywnie na stan zdrowia).
Zauważając wzrost występowania uzależnień i obniżenie wieku inicjacji, bardzo istotne jest zwrócenie uwagi na profilaktykę pierwszo i drugorzędną, która podjęta systemowo i systematycznie mogłaby wpłynąć na kształtowanie odporności młodzieży na negatywne czynniki.
Dla Rodziców
Rodzice, którzy mają dobry kontakt z dzieckiem mają większą szansę, aby uchronić je przed uzależnieniami. Budowanie kontaktu, wiarygodność i rzetelna wiedza to ważne elementy w relacji między rodzicem a dzieckiem. Dzieci w okresie dojrzewania potrzebują poczucia więzi i przynależności do rodziny, wspierania poczucia własnej wartości, wiarygodności rodziców, sprawiedliwego traktowania, poszanowania intymności i dyskrecji oraz stanowczości w ważnych sprawach.
Im lepszy kontakt między rodzicem a dzieckiem, tym większa szansa, że rodzic zauważy niepokojące objawy u dziecka, takie jak:
• unikanie rozmów, częste kłamstwa;
• oddalanie się od rodziny;
• łopoty w szkole, których wcześniej nie było np. wagary;
• rozdrażnienie, niecierpliwość, agresja;
• sypianie o różnych porach dnia (raz jest bardzo pobudzone a raz ospałe);
• spędzanie czasu poza domem i unikanie kontaktu po powrocie;
• nowi znajomi, o których nie chce rozmawiać lub samotne spędzanie czasu w pokoju;
• nadmierny apetyt lub jego brak, gwałtowne chudnięcie lub tycie;
• przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice;
• dziwne zapachy w pokoju lub bezpośrednio od dziecka, przedmioty związane z narkotykami;
• znikanie z domu pieniędzy lub wartościowych przedmiotów.
Pojedyncze objawy nie muszą oznaczać, że z dzieckiem dzieje się coś złego, jednak nie muszą wystąpić wszystkie objawy, aby świadczyć, że coś złego się dzieje.
Warto interweniować, gdy z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego, jednak nie działać pod wpływem emocji i rozpocząć rozmowę wtedy, gdy wiemy, że znajdziemy czas na to, aby ją skończyć. W momencie pojawienia się problemu, warto także szukać pomocy u specjalistów.
żródło: pedagog, profilaktyk Katarzyna Brzoza
Bibliografia:
• Narkotyki: Zażywanie i Nadużywanie, S. A. Maisto, M. Galizio, G. J. Connors, Katolicka Fundacja Pomocy Osobom Uzależnionym i Dzieciom „Karan”, Warszawa 2000;
• Nałogowa osobowość naszych czasów, J. Mellibruda; www.psychologia.edu.pl
• Uzależnienia. Geneza, terapia, powrót do zdrowia., B. H. Woronowicz, Media Rodzina 2009, s. 5-9.
• Czynniki chroniące ryzyka związane z zachowaniami problemowymi warszawskich gimnazjalistów: klasy I-III, K. Ostaszewska, A. Rustek-Krawczyk, M.Wójcik, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa 2011.
Skutki uboczne zażywania dopalaczy
Dopalacze, podobnie jak narkotyki, mają działanie psychoaktywne, wywołują w organizmie określone stany – odurzenia, pobudzenia, euforii, halucynacje.
Dopalacze to mieszanki trucizn
Mogą być pochodzenia naturalnego – preparaty ziołowe, zawierają głównie związki halucynogenne, np. oparte na wyciągach
z muchomora czerwonego lub plamistego, szałwii wieszczej, powoju hawajskiego, kratoma (liście drzewa Mitragyna Speciosa).
Są dostępne pod postacią suszu lub ekstraktu. Bywa, że jeden dopalacz zawiera w sobie związki pochodzące nie z jednej, ale kilku, a nawet kilkunastu roślin! Po spożyciu takiej piorunującej mieszanki pojawia się nadwrażliwość zmysłowa, zmienne nastroje, charakteryzujące się nagłym przejściem od euforii do depresji, omamy.
Dopalacze mogą być także pochodzenia syntetycznego. Mają działanie podobne do tego, jakie wykazują znane narkotyki. Np. BZP (N-benzylopiperazyna) i TFMPP (3-Triflurometylofenylpiperazyna) działają podobnie jak amfetamina czy metamfetamina, a JWH-018 (1-pentylindol-3-yl) podobnie jak marihuana i haszysz. Wyjątkowo niebezpieczny jest mefedron, substancja będąca pochodną efedryny, działająca podobnie do kokainy, która błyskawicznie wchłania się do organizmu, powodując szybki wzrost temperatury ciała (choć chwilę po spożyciu jest uczucie zimna). W rezultacie dochodzi do przegrzania tkanek, zwłaszcza mózgu i serca.
Wszystkie dopalacze stanowią zagrożenie życia, a lista niepożądanych objawów, jakie mogą wywoływać, jest bardzo długa. Właściwie nie ma narządu, którego nie mogą uszkodzić. Często spożywa się je wraz z alkoholem, lekami czy innymi narkotykami, co znacznie zwiększa ryzyko poważnych interakcji i zatrucia organizmu.
Do najmniej groźnych objawów zatrucia dopalaczami należą bóle głowy, bóle w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, bezsenność, problemy z koncentracją, stany lękowe. Do poważniejszych, stanowiących już zagrożenie życia: zawał serca, udar mózgu, stany agresji, które mogą zakończyć się próbą samobójstwa lub zabójstwa, śpiączka, niewydolność nerek, wątroby. Dopalacze są szczególnie niebezpieczne dla osób, które cierpią na schorzenia przewlekłe – np. alergików, cukrzyków, dla osób z osłabionym układem odpornościowym i dla tych wszystkich, którzy znajdują się jeszcze w okresie rozwojowym, a więc dla dzieci i młodzieży.
Wśród objawów, które mogą świadczyć o zażyciu dopalaczy, można wymienić ponadto: nadmierną potliwość, oczopląs, szczękościsk, nudności, wymioty, omamy słuchowe i wzrokowe, stany lękowe, nagły wzrost ciśnienia tętniczego, rozrywający ból głowy, migotanie przedsionków.
Jeśli zdarzyło ci się zażyć dopalacz i źle się czujesz, pamiętaj, aby:
• wypić dużo wody mineralnej
• zachować przy sobie opakowanie od dopalacza, aby pokazać lekarzowi, co ułatwi mu podjęcie akcji ratowniczej
• nie siadać za kierownicą
• nie zażywać żadnych leków, które mogą wejść w interakcje z substancjami zawartymi w dopalaczu
• a przede wszystkim – natychmiast poszukać lekarza. Tu liczy się każda sekunda!
Źródło: http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/nalogi/dopalacze-zbieraja-smiertelne-zniwo-skutki-uboczne-zazywania-dopalaczy_37554.html
Jak radzić sobie z gniewem?
Lista szybkich obniżaczy poziomu gniewu i przywracania się do dobrego nastroju:
Napij się czegoś zimnego, zjedz lody, umyj twarz zimną wodą. Jest to tak proste, jak prosto brzmi. Kiedy się gniewasz,
temperatura Twojego organizmu zaczyna się podwyższać. Wypijając coś zimnego albo jedząc lody, obniżasz ją, a to pomaga obniżyć
poziom Twojego gniewu.
Zmień środowisko - jeżeli ktoś tak Cię zdenerwował, że nie możesz się uspokoić, to po prostu zostaw wszystko za sobą i nabierz
dystansu do całej sytuacji, zmieniając miejsce pobytu. Nie uspokoisz się za szybko w miejscu, gdzie przed chwilą czułeś gniew, bo wszytko Ci będzie o tym przypominać. Przespaceruj się gdzieś, zmień otoczenie i dotleń mózg.
Ćwicz fizycznie - rozładuj gniew, który w Tobie siedzi, poprzez ćwiczenia fizyczne. Ćwicząc, wyobrażaj sobie, że z każdym kolejnym wysiłkiem gniew uchodzi z Ciebie.
Ćwicz nabieranie dystansu - nie jest łatwo nie wpadać w gniew, ale nie oznacza to, że czasami nie można po prostu sobie
odpuścić zbędnych nerwów. Jest to prostsze niż myślisz, wystarczy tylko starać się nie myśleć o powodzie gniewu, a w końcu on
sam zniknie. Być może nie uda Ci się to za pierwszym razem, ale z czasem możesz w sobie wyrobić bardzo dobry zwyczaj podchodzenia
do wszystkiego z dystansem.
Wypisz swój gniew - pozwól, aby gniew wyszedł z Ciebie i przeszedł na papier. Zapisuj to wszystko, co Cię gniewa, pisz, ile
tylko możesz i bez wytchnienia. Nie zastanawiaj się, co napiszesz, po prostu pisz. Wypisz, co Cię denerwuje, dlaczego to Cię denerwuje, kto Cię zdenerwował, opisz swój gniew i wyżyj się słowami.
Zapamiętuj powody do gniewu - nie chodzi oto, aby rozpamiętywać wyzwalacze gniewu i jeszcze bardziej się denerwować.
Chodzi mi raczej o to, aby potrafić zidentyfikować je w przyszłości, a przez to ich łatwiej unikać.
Powyższy tekst jest fragmentem ebooka: "Mądre szczęśliwe życie"
10 zasad bezpieczeństwa młodzieży w czasie wakacji!
Pamiętaj, że żadna zasada nie daje 100% szans na uniknięcie zagrożeń, ale z pewnością zmniejsza i to znacznie, możliwość stania się ofiarą.
1. Wyjeżdżając, zawsze pozostaw najbliższym informację, gdzie i z kim będziesz spędzać czas. Zostaw wszystkie możliwe numery telefonów – swoje i przyjaciół. Umów się na określone hasło, które wypowiedziane przez Ciebie będzie oznaczało, że czujesz się zagrożony i potrzebujesz natychmiastowej pomocy. To nie przesada - to podstawowe zasady bezpieczeństwa!
2. Nie afiszuj się zbytnio posiadanymi dobrami - nigdy nie wiesz, kto może Cię obserwować. Podczas płacenia staraj się nie pokazywać zawartości portfela. Dobrym wyjściem jest np. noszenie przy sobie drobnych sum. Natomiast sposobem na natrętnych "wyłudzaczy" jest posiadanie w kieszeni drobnych "na odczepne". Korzystaj z takiego rozwiązania, gdy sytuacja staje się napięta. Dobrze jest się wtedy oddalić obserwując, czy napastnik nie podąża za Tobą.
3. Podróżując pociągiem zawsze zajmuj miejsca z dala od podejrzanych osób i - jeśli to możliwe - blisko konduktora, bądź służby ochrony kolei. Nie siadaj samotnie w przedziałach i trzymaj się blisko ludzi. Często to wystarczy, aby odstraszyć potencjalnego napastnika. Staraj się nie podróżować nocą. Pamiętaj - napastnik lub złodziej zawsze korzysta z okazji. Nigdy też nie podróżuj autostopem sam - zawsze w gronie przyjaciół. Nie wsiadaj do auta jeżeli kierowca od razu nie wzbudzi Twojego zaufania lub będziesz mieć jakiekolwiek wątpliwości. Wracając z imprezy nocą nigdy nie korzystaj z ofert podwiezienia przez obcych.
4. Kiedy ktoś Cię zaczepia, nie wdawaj się w rozmowy - czasami lepiej udać, że się nie słyszy i iść dalej. Kiedy zaczepki się nasilą, odpowiadaj pewnie, krótko, bez wdawania się w dyskusję. Nie obrażaj napastnika. Kiedy ktoś Cię celowo potrąci, nie odwracaj się i idź dalej. Można również przeprosić - dla własnego dobra.
5. Przebywając na plaży, pływalni czy w wakacyjnym tłumie, uważaj na swoją torbę, portfel, telefon. Nie noś portfela i dokumentów razem i nigdy nie wkładaj ich do tylnej kieszeni. Dokładnie zapinaj plecaki i torby. Torebkę trzymaj, obejmując ją całą od spodu, pamiętając przy tym, aby zawsze była zamknięta. Wartościowe rzeczy noś tylko w zamykanych kieszeniach. Jeśli bawisz się na imprezie, nigdy nie pozostawiaj swoich rzeczy bez opieki - kradzieże torebek, portfeli, telefonów komórkowych zdarzają się w klubach niezwykle często. Złodziej prowadzi wnikliwą obserwację wybierając swoje ofiary.
6. Zawsze i wszędzie pilnuj swoich napojów. Przypadki dosypywania i dolewania różnych specyfików są coraz większym problemem. Po takich substancjach nabierasz niewyobrażalnej ochoty na seks, tracisz samokontrolę, łatwo jest Cię nakłonić do robienia różnych rzeczy, a nazajutrz niczego nie pamiętasz. Nigdy nie przyjmuj napojów od nieznanych lub mało znanych Ci osób. Jeśli idziesz na parkiet, napoje zostaw pod opieką osoby zaufanej.
7. Nigdy nie wybieraj się na dyskotekę sam - zawsze w gronie znajomych. Nie wychodź z dyskoteki samotnie - staraj się wracać do miejsca zamieszkania w towarzystwie przyjaciół. Wychodząc z dyskoteki włóż wierzchnie okrycie i wygodne obuwie - bardzo "swobodny" strój często prowokuje agresję. Dobrze jest również nosić przy sobie miotacz gazu lub żel obezwładniający. Pamiętaj jednak, że jest to przedmiot służący do obrony, więc stosuj go zgodnie z przeznaczeniem!
8. Wakacje to okres wzmożonej działalności dealerów narkotykowych. Pamiętaj, że mitem jest, iż "dopalacze" pomagają w dobrej zabawie. Narkotyki zrobią Ci z mózgu kogel-mogel. Naucz się być asertywnym! Naucz się odmawiać.
PAMIĘTAJ - NIE ISTNIEJE BEZPIECZNE BRANIE NARKOTYKÓW!!!!
9. Wakacje to czas relaksu i zabawy, ale nie każdy pomysł na zabawę jest dobry. Alkohol jest nie tylko szkodliwy dla ale również wzmaga agresję. Jednocześnie nietrzeźwy nastolatek jest łatwiejszą ofiarą lub sprawcą przestępstwa.
10. Okres wakacji to również intensywny werbunek prowadzony przez sekty. Nie opowiadaj nowo poznanym ludziom o swoich kłopotach czy marzeniach. Możesz być zaproszony na "bardzo ważne spotkanie". Jeżeli osoba jest bardzo życzliwa, ale nie chce odpowiedzieć na Twoje pytanie o cel spotkania i osoby lub instytucje je organizujące: "bo tam się wszystkiego dowiesz", bądź ostrożny. Nie idź, jeżeli wcześniej nie sprawdzisz, kim są ludzie, którzy Cię zapraszają i o co im chodzi.
Pamiętaj, że żaden zbiór zasad nie gwarantuje 100% skuteczności. Nic nie zastąpi rozsądku, odpowiedzialności i ostrożności!!!!!
źródło: zasoby internetu
Zachowanie zwane wymuszaniem
Należy pamiętać, że za każdym razem, kiedy ulegamy namowom dziecka, uczymy je, że jego metoda jest skuteczna, że wymuszanie jest sposobem na uzyskanie tego, czego pragnie. A wtedy dziecko zacznie męczyć nieustannie rodziców. Musi się ono jednak nauczyć cierpliwości i zrozumieć, że nie wszystko przychodzi w życiu od razu.
6 zasad, które pomogą nam oduczyć dziecka nawyku wymuszania:
1. Musisz je poinformować, że takie zachowanie (wielokrotne ponawianie tej samej prośby, marudzenie i szantażowanie) nie jest odpowiednie,
2. Na prośbę dziecka dawać jasną i jednoznaczną odpowiedź: „tak” lub „nie”. Odpowiedzi typu „być może” zostawiają dziecku furtkę do dalszego zamęczania rodziców, a tego nie chcemy,
3. Jeżeli odpowiedź brzmi „nie” – uzasadnij ją. Dziecku będzie wtedy łatwiej zrozumieć Twoje motywy i pogodzić się z odmową. Jednak nie wdawaj się z dzieckiem w dyskusje.
4. Jeśli dziecko nadal próbuje wymuszać, daj mu do zrozumienia, że spotka go za to kara – utrata posiadanych już przywilejów,
5. Musisz ustalić jasne zasady dotyczące poprawnego zachowania zarówno
w zaciszu domowym, jak i w miejscach publicznych.
6. Nagradzać dziecko, gdy zaniecha wymuszania.
Czego robić zdecydowanie nie należy:
1. Krzyczeć na dziecko. Oprócz strachu i stresu wywołać to może u dziecka pogorszenie nastroju, napad złego humoru oraz pogłębienie problemów, jeśli takie istnieją. Poza tym, dziecko niekoniecznie powiąże krzyk rodzica z naganą za wymuszanie,
2. Ignorować próśb dziecka, albowiem może wywołać efekt odwrotny od zamierzonego i wzmóc wymuszanie, co najprzykrzejsze jest dla uszu i nerwów rodziców.
3. Dziecku nie wolno pozwalać na wszystko. Ale też nie ma sensu wszystkiego mu zabraniać.
4. Twoja złość w niczym nie pomoże. Gdy masz ochotę stłuc dziecko na kwaśne jabłko, weź głęboki oddech i postaraj się je zrozumieć. Jemu też jest źle!
5. Do dziecka trzeba mówić jasno i zwięźle. Proste komunikaty typu: "Nie wolno bić, kopać, krzyczeć" działają skuteczniej niż długie wywody.
6. Lepiej zapobiegać, czyli nie dopuszczać do wybuchów złości. Gdy widzisz, że coś się święci, odwróć uwagę dziecka albo je rozśmiesz. Unikaj kłopotów. Wybieranie się na zakupy w chwili, gdy masz mało czasu, a dziecko jest zmęczone lub rozdrażnione, to najprostszy przepis na awanturę.
7. Pamiętaj, że najlepsze są pochwała i nagroda. Jeśli na przykład po udanej wizycie w supermarkecie pójdziecie jeszcze obejrzeć wystawę w sklepie zoologicznym albo zrobisz dziecku inną miłą niespodziankę, zrozumie, czego od niego oczekujesz.
źródło: zasoby internetu
![[Rozmiar: 72374 bajtów]](jpg/logo4.jpg "Szkła Podstawowa Nr 4 z Oddziałami Integracyjnymi im. kpt. ż. w. Mamerta Stankiewicza w Świnoujściu"){kind=logo}
