29 listopada klasa 5d pod opieką p. Edyty Nowickiej wychowawczyni a jednocześnie nauczycielki plastyki odbyła nietypową lekcję plastyki w Galerii ART. Uczniowie mieli możliwość zapoznania się z twórczością Jarosława Eysmonda, artysty ze Szczecina. Prace nacechowane formą, kolorem i emocjami wywarły duże wrażenie na uczniach. Ponieważ artysta przedstawił bogaty i różnorodny wachlarz tematów począwszy do abstrakcyjnego koloryzmu, poprzez obrazy figuratywne a kończąc na zionących pustką oknach szczecińskich kamienic każdy uczeń mógł wędrować nie tylko w świecie rzeczywistym ale jeszcze bardziej w świecie wyobraźni i sztuki. Zajęcia w galerii będą dla uczniów ogromną inspiracją do własnej twórczości.

E.N.

         Andrzejkowe wróżby to doskonała okazja do rozbudzenia zainteresowań bogactwem i różnorodnością ludowych tradycji a także poznania swojej przyszłości. Jest to również dziecięcy pretekst do wcielenia się w zupełnie inną osobę. Stąd też z okazji Dnia Świętego Andrzeja zorganizowana została wyjątkowa zabawa dla klas trzecich.
         Listopadowy zmrok wkradający się do szkoły rozjaśnił blask świec, które dodatkowo nadały wydarzeniu nutę tajemniczości i magii. Tajniki magii zgłębiały wróżki z całego świata, które przybyły na wieść o tymże wydarzeniu. Dzieci z niecierpliwością oczekiwały poznania swej przyszłości. Wróżono im z ręki, kubeczków, wykałaczek, butelki, kolorów, kości oraz tradycyjnego wosku.
         Wróżki okazały się również fantastycznymi animatorkami i zorganizowały dla dzieci wspaniałe zabawy, podczas których uczniowie sprawdzali swoje umiejętności. Dzieci jadły ptysie bez pomocy rąk, zmagały się w kultowej grze w "krzesełka" oraz wykonywały niesamowite układy taneczne do ulubionych piosenek.
         Niestety każdy wieczór nawet ten magiczny musiał dobiec końca. Jednakże chęć wspólnych inicjatyw, zabawy oraz integracji pozostanie w nas na zawsze. Dziękujemy wszystkim uczniom za przybycie oraz udział w naszej zabawie.
         Pragniemy serdecznie podziękować Wychowawczyniom klas oraz wszystkim rodzicom za pomoc oraz słodki poczęstunek. Do zobaczenia w przyszłym roku:)

Anna Dziuba
Magdalena Wojciechowska
Agnieszka Balicka Wolanin

         W środowy wieczór 29 listopada uczniowie kasy 4e spotkali się, aby powróżyć sobie nawzajem. Prawie każdy przygotował wróżby. Salę oświeciły kolorowe lampki. Było dużo radości. Wszyscy bawili się wspaniale.

K.Sz.

         Również w tym roku szkolnym młodzież naszej szkoły uczestniczy w Nocnych Czuwaniach Młodych.
         W październiku uczestniczyliśmy w czuwaniu w Szczecińskiej Katedrze, natomiast 17 listopada wyruszyliśmy w pielgrzymkę do Skrzatuskiego Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej.
         Nocne czuwanie to nie lada wyzwanie…
         Jednak młodzież podejmuje wyzwanie pomimo ….zmęczenie….senności i trud czuwania ….
         Po co taki wysiłek?
         Szczególnie w dzisiejszych czasach …?
         Wszystko po to aby dotykać, doświadczać obecności żywego Boga obecnego w Najświętszym Sakramencie, Boga miłosiernego w Sakramencie pokuty i pojednania, Boga karmiącego i dającego życie w Eucharystii, Boga obecnego pośród nas uobecniającego się we wspólnocie.
         A nade wszystko doświadczyć miłości Boga!
         Znaleźć odpowiedź na nurtujące pytania…
         W ciszy i Adoracji doświadczyć Jego bliskości.
         Ale i również w tańcach, śpiewach cieszyć się sobą nawzajem 

A.W.

         W dniach 20-24 listopada 2017r. obchodzimy w naszej szkole Dni Integracji i Tolerancji. W ciągu całego tygodnia na lekcjach wychowawczych poruszana była tematyka wzajemnej życzliwości w stosunku do innych ludzi, pomagania sobie oraz wybaczania. Podsumowaniem tych działań było wspólne wykonanie przez klasę plakatu pod hasłem „Jesteśmy razem”, który uczniowie prezentowali na korytarzu szkolnym.
         W ramach obchodów miały miejsce jeszcze inne wydarzenia, które przyniosły wiele radości i wzruszeń:
- we wtorek 21 listopada klasy czwarte przygotowywały piękne, kolorowe zakładki, które miały wręczyć ulubionej osobie.
- w środę 22 listopada wszyscy uczniowie zostali zaproszeni do wspólnej zabawy w rytmie zumby, którą poprowadziła wspaniała p. Joanna Buchardt
- w czwartek 23 listopada klasy integracyjne uczestniczyły w spotkaniu z szermierzami w Hali Sportowej, którzy reprezentowali nasz kraj na paraolimpiadzie w Londynie,
- we wtorek klasa 3b i w czwartek klasa 2 gimnazjum odwiedziły seniorów w Domu Jantar i zaprezentowały starannie przygotowany program artystyczny.
         Wszystkim, którzy uczestniczyli w opisanych wydarzeniach oraz pomagali w ich realizacji:uczniom,rodzicom oraz nauczycielom serdecznie dziękujemy!!!

Pedagodzy specjalni.

         W minionym tygodniu naszą szkołę otoczyła aura życzliwości a wszystko za sprawą wyjątkowego gościa – Życzulka. Ta maleńka istota, która pojawiła się w szczególnym dla nas okresie, jakim są Dni Integracji i Życzliwości, spowodowała nieodwracalne zmiany w światopoglądzie, postrzeganiu rzeczywistości i sercach uczniów.
         Wychowankowie młodszych klas poznali jego historię, przygotowali piękne zakładki a następnie podarowali je wyjątkowym osobom.
         Kolejny dzień upłynął na warsztatach integracyjnych, podczas których dzieci uczyły się jak ważne w życiu są szacunek, życzliwość oraz uprzejmość. Brały udział w zabawach dowodzących, że mimo różnic pięknie jest ze sobą współpracować oraz że warto podkreślać wyjątkowość każdego z nas.
         Tego dnia zaprosiliśmy do szkoły również dzieci z Przedszkoli nr 1, 5 i 11, którym chcieliśmy przybliżyć ideę integracji. Przedszkolaki miały okazję wczuć się w położenie osoby niewidomej, niesłyszącej, z autyzmem czy niepełnosprawnej ruchowo. Tym samym przekonały się, że świat można doświadczać na wiele różnych sposobów.
         W ramach integracji międzypokoleniowej, klasa 3b swoimi występami umiliła czas pensjonariuszom Domu Seniora "Jantar".
         Zwieńczeniem Tygodnia Integracji i Życzliwości było spotkanie z utytułowanymi Paraolimpijczykami, szermierzami Stefanem Makowskim, Grzegorzem Plutą i Rafałem Treterem. Sportowcy przekonywali naszych podopiecznych, że ograniczenia, które spotykamy w swoim życiu można pokonać. Wystarczy tylko uwierzyć w siebie i odnaleźć motywację do spełniania marzeń
         Po spotkaniu najmłodsi wyruszyli, by rozświetlić listopadową rzeczywistość i wywołać uśmiech na twarzy przechodniów oraz urzędników w naszym mieście. Życzulki sprawiły mnóstwo radości zarówno obdarowanym jak i dzieciom, które mogły się przekonać na własne oczy, że życzulkowa magia naprawdę działa.
         Dziękujemy wszystkim, za bardzo pouczającą lekcję oraz przesympatyczną atmosferę. Życzliwych zachęcamy do bliższego poznania Życzulka, którego historię można znaleźć na naszej stronie internetowej oraz fb Czwórki.

Edyta Jarosławska
Magdalena Suligowska
Paulina Kuś
Dominika Przybyła.

         Dawno temu a nawet dawniej, przyszedł na świat mały stworek. Przyszedł a może przyleciał. Nie do końca było wiadomo skąd się wziął. Od początku był nadzwyczajny. Podziwiał przyrodę, wsłuchiwał się w szum drzew, śpiew ptaków, jednak nade wszystko interesowali go ludzie. Wnikliwie ich obserwował. A nie było to wcale łatwe, ponieważ nieustannie dokądś biegli. Ciągle w pośpiechu, częściej patrzyli w ekran telefonu niż sobie w oczy, mówili do jakichś wystających kabli, pisali na ułożonych równo kwadracikach i robili wieeelkie oczy do zmieniających się obrazków na monitorze. „Może to sprawia, że są szczęśliwi”, pomyślał stworek - Mali ludzie zachowują się inaczej niż duzi. Ich buzie często wyginają się w uśmiechu, zwłaszcza kiedy są w otoczeniu innych małych ludzików. I jeszcze wydają taki piękny dźwięk! A mój brzuch od tego świeci! Hmm, im człowiek jest starszy tym rzadziej porusza się jego buzia. Za to częściej marszczą włosy nad oczami na widok innych. Może z wiekiem twardnieje im skóra?” – myślał stworek, kontynuując obserwację.
         Któregoś dnia schował się za krzakiem w pobliżu wielkiego pudełka z napisem „SZKOŁA”. Tak bardzo zatracił się w podziwianiu postaci uginających się pod wielkimi tobołami umieszczonymi na plecach, że nie zauważył gdy obok niego stanęła mała dziewczynka…
- Czeeść! Kim jesteś? – krzyknęła mu tuż do niewidocznego ucha.
- Czeeść! – odpowiedział tym samym tonem stworek – jestem Życzulek, a Ty jak masz na imię?
- Jestem Apolonia, ale wszyscy mówią na mnie Polcia.
- Masz bardzo ładne imię Polciu.
- Dziękuję. A co właściwie tutaj robisz? – spytała zaciekawiona dziewczynka.
- Właśnie nie bardzo wiem. Chyba miałem zrobić coś ważnego, ale… zapomniałem… - zasmucił się Życzulek.
- Życzulku, czy potrafisz spełniać życzenia?
- Myślę, że to potrafię. To chyba było to coś o czym zapomniałem. Miałem spełnić życzenie – ucieszył się.
- Hmm, skoro tak, to czy mógłbyś spełnić moje? – zapytała odważnie Polcia.
- Spróbuję…
- W takim razie – zaczęła pewna siebie dziewczynka – proszę cię o zestaw laleczek, który widziałam na wystawie sklepu z zabawkami.
- Nie mogę spełnić tego życzenia – rzekł Życzulek.
- To w takim razie czy mógłbyś sprawić, żebym miała długie kręcone włosy?
- Niestety nie… - starał się ze wszystkich sił Życzulek.
- Proszę więc, żebyś dał mi nowy telefon, taki z grami i do robienia zdjęć i…
- Tego życzenia też nie spełnię – przerwał Polci stworek.
- Co z ciebie za Życzulek! Tego nie, tamtego nie. O co chodzi? Przecież ładnie prosiłam – zniecierpliwiła się dziewczynka.
- Wiem, ale nie umiem dać ci tego, o co mnie prosisz.
- Dlaczego? – zaintrygowana Polcia zrobiła wieeelkie oczy.
- Mogę tylko podarować komuś szczęście…
- No, no właśnie. Taki zestaw lalek albo telefon uszczęśliwiłyby mnie najbardziej na świecie – rozmarzyła się dziewczynka.
- Czyżby? – Życzulek spojrzał na nią zdziwiony.
- Pewnie! Nie mam najmniejszych wątpliwości – powiedziała Apolonia dumnie podnosząc głowę.
- Ja jednak mam. I to duże. A kiedy mam wątpliwości – moja magia nie działa. Nade wszystko chciałbym dawać ludziom szczęście. Takie prawdziwe, na zawsze. Nie na chwilę… - wyszeptał Życzulek.
- Dobrze, to skoro nie dasz mi zabawki, to może chociaż zmienisz włosy? – spytała z nadzieją w głosie Polcia.
- Uważasz, że dzięki temu będziesz szczęśliwa? – zdziwił się stworek.
- Skakałabym pod sufit, robiłabym inne fryzury, wzbudziłabym zazdrość koleżanek…
- Czyli zazdrość to szczęście? – przerwał jej.
- Yyyy – wybąkała Polcia.
- Jak widzisz, warto się zastanowić, czym jest szczęście. Dam ci coś na próbę – powiedział Życzulek i …zniknął…
- Hmm – przejrzała się w kałuży Polcia – wyglądam tak samo, nie widzę żadnego prezentu, pewnie mnie oszukał, bo nie miał żadnej mocy – stwierdziła dziewczynka i powolnym krokiem poszła w kierunku szkoły.
         A potem zaczęły się dziać rzeczy niezwykłe, choć pozornie wszystko wyglądało jak dawniej. Ktoś podniósł upuszczoną gumkę, ktoś pożyczył ołówek, ktoś podzielił się śniadaniem, ktoś się uśmiechnął. Jeszcze inny ktoś przytrzymał drzwi, inny przepuścił w kolejce na obiad, ktoś pomógł odnaleźć zapodziany kapeć. Tamtego dnia, Polci nie spotkało nic niemiłego.
- To dziwne. Nie dostałam nic a jednak czuję się wspaniale! Czy to Twoja sprawka Życzulku? – pomyślała i wtedy znów pojawił się niebieski stworek.
- Jak ci minął dzień? – zagadnął.
- To był najwspanialszy dzień odkąd pamiętam. Wszyscy byli dla mnie tacy mili – opowiadała z wypiekami na twarzy dziewczynka.
- Czy to znaczy, że jesteś szczęśliwa?
- Pewnie! – wykrzyknęła
- Jak widzisz, wystarczy być dla kogoś miłym a daje mu się szczęście. A najlepsze jest to, że gdy jesteś dla kogoś życzliwa, ktoś ma lepszy humor i przekazuje szczęście dalej. Wtedy ono się nigdy nie wyczerpie. Jeśli masz ochotę, opowiedz innym tę historię. Ja znikam, bo nie jestem tu już potrzebny. Bądźmy dla siebie życzliwi! – zawołał znikając.
- Życzulku… achh więc twoje imię pochodzi od życzliwości a nie od życzenia. Teraz wszystko rozumiem... – rozpromieniła się Apolonia.
         Dziewczynka przekazywała iskierkę życzliwości kolejnym osobom. Pokazywała, że warto być uprzejmym i miłym dla siebie i że czasami wystarczy prosty gest, by wywołać uśmiech na twarzy drugiej osoby. Sprawdźcie, czy to działa…